man con man

Cheguei alí coas mans nos petos. Con isto estou dicindo que non levaba cámara e que non tiña ningunha intención de gravar o recital. En realidade, creo que o que eu quería era ocupar un recunchiño, o meu recunchiño, e deixarme estar nel coma nun berce.

Sucedía que as poetas e a organización querían facer gravación do acto, pero non estaba claro se as cámaras que había por alí ían chegar para recollelo enteiro. Entón saín coma un foguete cara o coche e collín as cámaras e os trípodes e gravei o recital como mellor souben e puiden.

A sesión estendeuse bastante máis do previsto -ai, ese eterno problema!-, e notouse que na parte final xa había cansazo entre a xente. A este exceso contribuíu en grande medida o abondoso apoio audiovisual que utilizaron algunhas poetas, ata o extremo de chegar a convertirse, na miña opinión, nun obstáculo para o fluír da palabra e das emocións. Ademais, a tecnoloxía non estivo á altura: atascouse unha e outra vez e provocou constantes baixóns de ritmo. Un asunto para ter en conta noutras ocasións.

De todo o que vin e escoitei traio aquí unha regueifa entre Dores Tembrás e Olalla Cociña [elas xa aclaran que o que fixeron na súa intervención foi poñer a dialogar entre si as súas respectivas poéticas, pero eu estábaas vendo e pensaba que eran dúas regueifeiras moi ben levadas]

Tamén en Vimeo [aquí]

Off topic/ Un dos vídeos que se pasaron no recital titúlase Helena a escuras. Pareceume magnífico e púxeno no gúguel para saber máis. E cal é o primeiro resultado que san gúguel me ofrece para satisfacer a miña demanda? Nada máis nin nada menos que unha URL encabezada por este texto: Dónde tiene el Ford Focus el botón de apertura del capó? Boa pregunta.

o entroido de oza 3/ mil batallas

remanga os puuuuuños
[Dores Tembrás, O pouso do fume]

Quen lle ía dicir a aquel Zapatero dos tempos de gloria que a súa imaxe ecuestre sucumbiría ante o vigor verbal dun humilde cigarro de Oza! Non lle ha ser doado encaixar ese golpe ao home que lle gañou varios debates televisados a un personaxe da talla intelectual de Mariano Rajoy.

Rematada a regueifa do Piro e consumada a derrota, Zapatero debuxou coa súa espada o contorno da lúa tremenda. Fíxoo moi amodiño, coa mirada perdida e con toda a apariencia de estar mergullado en escuros pensamentos. Pero iso, como el diría, son meras especulacións. O único que se sabe de certo é que baixou do cabalo e que compartiu un viño con algúns dos presentes. Despois botou a andar pola pista da Hermida abaixo, volveu mirar a lúa colosal e viuse como erguía os brazos cara ela e lle dicía Voute soñar…

entroidos de oza 2/ mandan os dacabalo

Pode que vos sorprenda o Guardiola que compareceu o 19 de marzo no campo da festa de Oza. Non é que non viñese guapo e elegante [pordió!], pero a min resultoume novidosa a súa actitude desafiante e pelín macarra. Seguro que a causa desa mutación é ese plus que dá ir dacabalo…

entroidos de oza 1/ viagra ou fame

Foi todo cuestión de tempo: o mal tempo obrigou á xente de Oza a correr o entroido fóra do seu tempo. Houbo que agardar polo san Xosé, e daquela, xusto un mes despois do previsto, si que saíron os cabalos, as carrozas, os coros de mozos e de vellos. Percorreron a parroquia durante todo o día e chegaron a Agoso cando xa era case imposible apartar os ollos da lúa inmensa.

[Eu andaba coa cámara e pode que me confundise o xogo de luces e de sombras –La noche me confunde, dixo Sócrates con acento cubano-, pero xuraría que, ao mirar de esguello, máis dunha vez vin que a magnífica lúa chea se sentaba discretamente entre o público e tarareaba as cancións dos coros con xestos mainiños que namoraban, si, que namoraban]

Houbo regueifas a fartar, e por aquí irán pasando Guardiola, Mourinho, Obama… e mesmo un pitillo respondón. Pero por algo hai que empezar, e hoxe deixo un desafío para que vexades como se resolve en Oza a guerra de sexos.

o entroido de piloño/2 [a cabesiña non para]

-A reportaxe de Piloño quedouche ben, pero é mágoa que non se recollan algunhas das machadas que a xente do público soltaba…

-Pois ocúrreseme que podo revisar todo o material que recollín e facer outro vídeo que vaia un pouco por onde ti dis.

-Pois faino, anda, e non me sexas preguiceiro!

piloño, entre xenerais e moros

O 6 de marzo celebrouse o entroido en Piloño (Vila de Cruces), unha variedade diso que denominan entroidos do Ulla.

iván perde o L

Hai un ano que Iván aprobou os exames do carné de conducir [aquí].

-Como queres celebralo, Iván?

-Gustaríame que me fixeses un vídeo o día que quite o “L”.

-Iso está feito!

PS/ Agora Iván xa está capacitado para conducir en sitios coma este.

entroido á vista

Atranque de Daniel [Oza, xaneiro de 2008]

Lembro moi ben como foi a gravación deste vídeo…

Xa era case de noite no Piro, o escenario escollido para a gran batalla verbal entre Daniel e Anselmo. O tempo botábase enriba e meu irmán colleume por banda e foime abrindo paso entre a xente ata levarme á beiriña dos regueifeiros. Alí estaba Daniel, en efecto, pero faltaba Anselmo, que a última hora tivo que ser substituído -e con moita soltura, por certo- por Vilariño. Armei a cámara e collín algúns planos. Vilariño indicoume que me centrase en Daniel, que era o verdadeiro protagonista do atranque, e así o fixen durante os case nove minutos de gravación.

PS1/ Daniel deixounos en novembro do 2009.

PS2/ A maiores do atranque protagonizado polo inesquecible Daniel, achego tamén unha ligazón a un resumo en vídeo do que deron de si as máscaras de Oza do ano 1992 [aquí], que me gustaría que servise de homenaxe ás persoas que participaron e participan nestas festas.

PS3/ Xa se están cocendo as Máscaras do 2011!!

outras panorama[s]

Cando o neno era neno, as verbenas das festas da parroquia [para nós sempre era ir ao baile] estaban amenizadas habitualmente por unha orquestriña. O neno lembra, entre outras curiosidades, que algúns vocalistas se dirixían ao público cun finxido acento sudamericano, unha marca de pestixio naquel contexto. Os músicos facían o que podían enriba dos palcos de madeira habilitados uns días antes polos membros da comisión de festas, sempre alerta ante a posibilidade de que se cortase a luz ou se acoplasen os micros. O neno non esquece aquel Se ruega al propietario del vehícalo con matrícula… nin as carreiras cos foguetes ou as escopetas de balíns coas que non había maneira de atinarlle a cousa ningunha. Tampouco esquece que a xente bailaba ao son daqueles homes traxeados: bailaban os matrimonios, bailaban as parellas formais e o baile era a peaxe pola que tiñan que pasar os/as que querían ligar…
Pasaron anos e o cada vez menos neno foi sabendo que o mundo das verbenas estaba a mudar. El xa non acudía a elas, pero escoitaba que se estaban a impoñer as grandes orquestras, capaces de montar espectáculos que mobilizan miles de persoas [Fun coa muller ver a Panorama / O sábado toca a París en Cuntis].
Este verán saltou aos medios unha polémica, con acusacións cruzadas entre diversos colectivos  e a orquestra Olympus, unha das grandes do país, á que acusaban de manifestar nas súas actuacións actitudes xenófobas, homófobas e, en xeral, discriminatorias.  Xusto neses días estaba o neno case nada neno nun lugar de veraneo e veu que estaban montando o escenario da orquestra Panorama, outra das potentes. Pois nada, haberá que vela. O espectáculo é fastuoso, cun xenerosísimo despregue de medios humanos e de recursos tecnolóxicos. Iso si, a xente mira, fai fotos e aplaude, pero non baila. Ninguén.

A finais de agosto fomos os da casa á romaría de Requián, na Estrada. Imos todos os anos. Vimos que contrataran un conxuntiño de tres músicos que, sen axuda de ninguén, ían maqueando o camión que levaron para convertilo nun esceario o máis decente posible. Despois de cear estivemos vendo un anaco da actuación. Case non había ninguén, a calidade do son e das interpretacións era cuestionable, pero o que me chamou a atención foi ver que a pouca xente que andaba por alí si que bailaba. E con entusiasmo.

Entroido/4

Xa vai alá o entroido, pero aínda hai material inédito das Máscaras de Oza. Hoxe, os atranques.

A Saleta 2008

A semana pasada celebrouse en Siador (Silleda) a festa da Saleta, que ven sendo o nome da montaña na que se lle apareceu, alá polo século XIX, a Virxe María a uns pastores.

Póñoche un vídeo-resumo dos dous días nos que estiven alí coa cámara. Se tes paciencia, contra o remate da reportaxe poderás asistir á confirmación de que os milagres se siguen producindo nos tempos que corren, aínda que adaptados ás novas realidades. Cóntanolo, e non sen coña, o pulpeiro Plácido.

Ver vídeo en YouTube (recomendada a opción “Ver en alta calidade”)

Vodas de Prata

O penúltimo día das miñas vacacións, trinta de agosto, paseino en Asturias. Alí asistín, en calidade de amigo e cameraman, ás vodas de prata de Manolo e Maricarmen. A celebración fíxose cadrar coa romaría que todos os veráns ten lugar na Pena das Paleiras, en Oscos. Xantamos no Ventorrillo, que xa pertence á Fonsagrada.

Recollín case tres horas de imaxes en vídeo, moito máis do que acostumo gravar, das que che ofrezo unha escolma.

Se queres ver este mesmo vídeo en YouTube, fai clic na opción VER VÍDEO EN ALTA CALIDAD (dispoñible na esquina inferior dereita da pantalla de vídeo, xusto debaixo do rótulo REPRODUCCIONES).