o que os vellos non deben facer

Os vellos non deben de namorarse é o título da única obra de teatro que escribiu Castelao. Vou a interné e entérome de que esta peza se estreou en Bos Aires hai setenta anos, e ese é tempo máis que suficiente para que calquera artefacto cultural quede relegado á condición de reliquia.

Pois de reliquia, nada, a teor do que me chegou onte durante a representación que ofreceron unhas mozas e mozos de Silleda. Cónstame que non tiveran ocasión de ensaiar moito, e iso sempre pesa no resultado final, pero conquistáronme coa desinhibición e a alegría desbordante que despregaron durante toda a actuación. O público, formado tamén por xente noviña, contaxiouse dese bo rollo e subliñou con gargalladas os momentos cómicos da obra.

Fixemos tamén unha versión en formato videoghit para os amigos de EtiColmeiro. Para vela, preme aquí.

Votos para o Galegando

Hai cousa dunha semana dediqueille unha entrada ao lipdub que fixeron as mozas e mozos do IES Pintor Colmeiro. A min tocoume facer de cámara e subir o vídeo aos portais YouTube e Vimeo.

Todos agardabamos que o vídeo tivese unha boa acollida, pero non creo que ninguén contase con levar rexistradas máis de 4.500 visitas en dez días. Todo un exitazo. Tanto, tanto, tanto que ata nun comentario nos chamaron talibanes del gallego.

Onte puxose en contacto con nós un docente do IES Leliadoura (Ribeira) para convidarnos a participar no II Festival Audiovisual Galego-OlloBoi. Todos os detalles do certame poden consultarse na ligazón www.rodaxe.info. Hai varios premios en xogo, entre eles un que se outorga por votación en internet.

Xa o sabes, se queres que o Galegando teña opcións non lle virá mal o teu voto.

Lume para Monica Bellucci

Corren malos tempos para a lingua galega. Non lle prestou nadiña o cambio de signo político que se derivou dos resultados dos comicios de marzo do 2009, onde a questione della lingua tivo un especial protagonismo e foi esgrimida ata a extenuación como reclamo electoral. Daba a sensación, escoitando certas voces, de que viviamos nunha ditadura na que toda persoa que non falase galego estaba condenada á exclusión laboral, económica e social. Os medios reiteraban esas mensaxes e ao remate acabouse materializando aquelo que dicía Goebbels, ministro de propaganda da Alemaña nazi: unha mentira repetida sistematicamente acaba sendo verdade.

Pois ben, as eleccións gañounas quen as gañou e a nova liberdade lingüística foi recibida con algarabía polos vencedores. Mesmo podemos ver imaxes dalgúns representantes da intelectualidade soltándose o pelo e cantando a pleno pulmón a chegada dos novos tempos [aquí]. Despois veu o que ti ben sabes: a presentación -en fin de ano- das bases dun novo decreto do galego, a presentación -un sábado- do anteproxecto dese decreto, a aposta -máis ben morna- polo trilingüismo, etc. etc. etc.

Como é lóxico, estes novos aires non foron ben recibidos por boa parte da cidadanía. A resposta foi chegando por moitas vías e da man de moita xente. Un dos campos nos que opera a resistencia é o audiovisual, un mundo onde as vacas sagradas da nosa cultura se sinten realmente a gusto, pletóricas de look e de light. Agora ben, a quen se lle ía ocurrir ir un pouco máis alá e empregar a rotunda presenza de Monica Bellucci para facer un spot patriótico? Ao meu amigo Suso, naturalmente, principal sospeitoso de comandar a web EtiColmeiro.

Se queres ver o traballo de Suso, pincha aquí.

PD/ Estes días teño obras no edificio. A boa noticia é que vou ter ascensor. A mala é que os obreiros taládranme os miolos a martillazos. Eles tamén son galegos, así que pasan olimpicamente de usar cascos ou calquera elemento de protección (que non se diga…!), pero eu non aguanto tanto ruído. Preciso un manual de supervivencia.