Hai cousa dunha semana que andivo o lume darredor das casas de Dornelas. Coutárono os veciños, apostados ao pé das eiras con sachos e tractores, ata que os equipos de extinción se fixeron cargo da situación. E agora, mentras vou dando un paseo con Zeltia polos vellos camiños ardidos, escoitamos con emoción os cantos dos paxaros. Queremos crer [e cremos] que son cantos para a esperanza.
Pola tarde, falo con miña nai do lume. En Oza temos unha longa tradición de incendios forestais. Lembra miña nai o monte de Mirón, que tantas veces ardeu sendo eu pequeno, mentres vai botando nun caldeiro as xudías que cocerá para a cea.
Este vídeo está feito con imaxes de Dornelas e da horta de Cachóns. O monte de Zeltia, a horta de Esther e de Pedro.
[vimeo 26258903]
Falabarato 
Falaron